Nieuw in de wereld van bloggen

Mijn eerste blog schrijf ik op mijn Ipad in een binnenspeeltuin. Onze drie kinderen en twee pleegkinderen, die vanwege een crisisplaatsing tijdelijk bij ons wonen, zijn lekker aan het spelen, rondrennen en stoeien op het springkussen. Ik probeer vaak dingen tussendoor te doen zodat de kinderen er niet veel last van hebben. En ik toch dingen kan doen die ik leuk vind zoals bijvoorbeeld het schrijven van dit  blog.

Zelf had ik een moeder die altijd aanwezig was en na school de thee klaar had zodat we over de dag konden vertellen. Dat heb ik altijd als erg prettig ervaren en ik wil haar goede voorbeeld in aandacht en beschikbaarheid graag opvolgen. Al hoewel dit soms voor uitdagingen zorgt met alle verplichtingen, werk, clubjes, sporten en speelafspraken. Maar goed, misschien is dat ook wel de grootste uitdaging van moeder zijn in deze tijd. Moeder zijn combineren met alle andere dingen die we moeten, willen en leuk zijn. Los van natuurlijk de vanzelfsprekende huishoudelijke klusjes zoals, wassen, strijken, stofzuigen, boodschappen en dergelijke kun je ook heel wat tijd stoppen in ‘hulpmoeder’ zijn op school. Denk daarbij aan overblijfmoeder, luizenmoeder, leesmoeder, knutselmoeder en ga zo maar door.

Dan nog mijn werk, wat ik met veel plezier doe maar wat gelukkig parttime mogelijk is. Hierdoor is voor mij de balans goed tussen thuis zijn en werken. Het werken onder de schooltijden maakt dat ik altijd thuis kan zijn als de kinderen uit school komen. Met crisispleegzorg is dat wel zo prettig omdat we dan geen opvang hoeven te regelen voor kinderen die toch al zo moeten wennen aan een ander huis, andere verzorgers en school. Dus probeer ik toch zo veel mogelijk aan tafel onder het genot van een kopje thee en een koekje de verhalen te horen. Mijn geluk is dat alle vijf de kinderen graag vertellen over de dag in tegenstelling tot veel andere kinderen.

Vaak krijg ik de vraag hoe het lukt om alles te combineren en of ik nog wel tijd voor mezelf heb. Dat is een goede vraag waar ik geen antwoord op heb. Ik heb het geluk dat ik geen grote behoefte heb aan tijd voor mezelf. Ik ben al tevreden dat ik, zoals nu, even een uurtje lekker kan zitten. Tussen het typen door zwaai ik enthousiast en steek ik mijn duim omhoog naar de kinderen die mij laten zien waar ze zijn of wat ze kunnen.

Ik probeer op die manier toch dingen te combineren, zoals uitzending gemist tijdens het wegwerken van de was. een boek lezen of mails wegwerken tijdens de ballet- of zwemles en zoals nu, bij een binnenspeeltuin, mijn eerste blog schrijven. Dat is mijn manier om te genieten van de dingen. Het nuttige met het aangename zeg maar.

Wat natuurlijk super is dat ik een ‘Ipad mini’ heb waar ik werkelijk alles op kan doen. Altijd en overal! Ik kan altijd mijn mail bekijken, mijn boeken lezen, bijblijven op alle social media en mijn werk doen. Soms vraag ik me af of ik zonder zou kunnen? Of dan het leven juist rustiger en relaxter zou zijn als dat allemaal niet kon. Misschien wel en dan zou ik soms zitten en niets doen. Wie weet rust je daar van uit maar het lijkt me ook ontzettend saai. Ik denk dat ik de hectiek en uitdaging nodig heb.

Juist van al die leuke dingen die ik mee maak, thuis, op school en op mijn werk wil ik graag schrijven. Ik vind het erg dapper wanneer andere ouders mij in vertrouwen nemen over de vragen die ze hebben over de opvoeding. Zowel in mijn werk als privé vind ik het leuk en leerzaam om van gedachte te wisselen en mee te mogen denken over dilemma’s en opvoedvraagstukken. Ik hoop dus door middel van dit blog mijn gedachten te delen.

Hoe vaak? Dat valt nog even te bezien maar het lukt vast om tussendoor een moment te vinden. Want dingen doen die je leuk vindt geven heel veel energie!