Zelfstandigheid

Ik sta alle boterhammen te smeren aan het aanrecht en de kinderen zitten aan tafel te wachten op hun broodje. Terwijl ik dit doe, bedenk ik me dat ze dat eigenlijk veel vaker zelf zouden moeten doen. Dat kunnen ze al lang! Het is eigenlijk te gek voor woorden dat ik dat voor iedereen sta te doen. Als ik mijn gedachten deel met de kinderen stuit ik op weerstand van de grootste kinderen in ons gezin, behalve de jongste want die zegt: ‘cool!’

Waarom die weerstand? Ze hebben er geen zin in, het is nog vroeg, het gaat sneller als ik het doe en we moeten al best opschieten en bovendien kunnen ze het nog niet zo goed…

Goed, dan moeten ze het zeker zelf gaan doen want dan moeten ze het gaan leren!

Is er sprake van pedagogisch verwenning? Daarmee doel ik op het feit dat we geneigd zijn dingen voor ze te doen die ze al lang zelf kunnen. Zoals bijvoorbeeld brood smeren, aankleden, billen afvegen, tas klaarmaken, veters strikken, zelfstandig eten, achter op de fiets terwijl ze al lang zelf kunnen fietsen en zo zijn er meer dingen te noemen. Door onze kinderen veel uit handen te nemen, onthouden we ze de mogelijkheid tot zelfstandigheid. Onze goed bedoelde hulp en zorg houdt ze klein. Dit staat haaks op onze wens dat we zelfstandige volwassenen willen afleveren.

Geef je kind de verantwoordelijkheid die hij aan kan. Bedenk dat hij van ongemak, frustraties en fouten leert. Je hoeft ze niet overal voor te behoeden. Door ze dingen zelf te laten doen kunnen ze ook succeservaringen opdoen. Ze zijn er trots op wanneer je hen toevertrouwd om zelfstandig iets te doen. Als je denkt dat je het niet kan en je doet heel erg je best en het lukt uiteindelijk om het voor elkaar te krijgen dan geeft dat een super goed gevoel.

Kinderen leren van tegenslagen en van successen. Een mooie uitdaging voor de komende tijd!

Nu ik dit zo aan het schrijven ben neem ik me stellig voor dat ze morgenochtend zelf hun brood gaan smeren. Ik ga alvast de tafel dekken!