Archief voor categorie: Geen categorie

‘Met een beetje doorzeuren gingen mijn ouders toch overstag.’ Dat zei een van de pleegkinderen die een tijd geleden bij ons in huis woonde. We hebben overigens meer kinderen in huis gehad die de eerste twee weken nodig hadden om te wennen aan de regels en grenzen in ons gezin. Een ander kind benoemde ‘dat het eigenlijk wel fijner is want dan weet ik zeker hoe het gaat’.

In mijn werk hoor ik in toenemende mate dat we te maken hebben met kinderen die grensoverschrijdend gedrag laten zien. Hebben we moeite met grenzen stellen of zijn we niet consequent genoeg? Is onze generatie opvoeders het product van de vrije opvoeding die zelf nooit regels en grenzen kregen?

Kinderen bepalen veel, of gaan constant de discussie aan. Soms gaat het niet om het onderwerp maar om de discussie of de strijd. Deze kinderen hebben het moeilijk, bijvoorbeeld op school. Daar wordt het gedrag niet geaccepteerd. Dit kan leiden tot driftaanvallen en ongewenst gedrag. Ze zijn gewend hun zin te krijgen en over de grens te kunnen gaan. Scholen zien dit steeds vaker binnen hun school. Kinderen die alles krijgen wat ze willen, zowel in materieel opzicht als pedagogisch, zijn vaak op zichzelf gericht, egocentrisch en kunnen moeilijk rekening houden met anderen.

Wanneer onze kinderen geen tegenslag gewend zijn dan krijgen ze het vroeg of laat moeilijk. Leren omgaan met ongemak is heel belangrijk. Dat geeft je de mogelijkheid om te leren hoe je met  problemen om kunt gaan en hoe je ze kunt overwinnen. Het leert hoe je om kan gaan met frustraties. Frustratietolerantie mooi gezegd!  Als je als kind helemaal niet geleerd hebt om te gaan met teleurstellingen dan is de kans groot dat je op latere leeftijd te maken krijgt met angst en depressie, moeite hebt met aangaan van relaties en moeite hebt in het vasthouden van een baan of te werken onder een baas. Frustratie tolerantie is dus van wezenlijk belang!

Als je dit leest dan voelt de opvoeding als een hele grote verantwoording? Dat is het ook! Toch pleit ik voor een opvoeding waarin je in alle ontspannenheid en met gezond verstand regels, grenzen en liefde biedt. Alle kinderen zoeken de grens op en gaan net zo lang door tot ze de grens tegen komen. Dus kan je hem maar beter op tijd geven. En kinderen hebben het nodig om af en toe ‘in hun sop gaar te koken’.

Denk na over wat je belangrijk vindt en waar voor jou de grenzen liggen en houd je daar aan. Zorg ervoor dat je als ouders op een lijn zit en praat hier met elkaar over.

Je kind wordt er een beter mens van als het grenzen kent, die van zichzelf en van een ander. Tegenslagen, frustraties zijn factoren die voor groei zorgen naast een grote portie aanmoediging, complimenten en liefde!

Hij was bijna 3 jaar toen mijn zoon weigerde naar de wc te gaan op het kinderdagverblijf. Ik begreep het niet goed want thuis was het geen probleem. Ik ging met hem in gesprek omdat ik het wilde snappen. Hij zei: ‘ik wil daar niet want iedereen is er bij.’ Ik heb dit besproken met de leidsters en het bleek dat het hele groepje op elkaar stond te wachten als ze om de beurt naar op de wc gingen. Vanaf toen mocht hij alleen met een juf en was het opgelost. Alhoewel hij nog jong was kon hij al heel goed aangeven wat er was. Mooi hoe kinderen al op jonge leeftijd kunnen vertellen wat ze van dingen vinden. Kinderen zijn heel deskundig over zichzelf en het is de kunst voor ons, als volwassenen, om ze uit te dagen deze kennis met ons te delen. Want wij kunnen daar zoveel van leren!

In gesprekken met ouders merk ik soms dat ze aan het zoeken zijn naar hoe dat moet. Natuurlijk ben jij als ouder degene die de grens aangeeft. Maar je kan wel over dingen in gesprek gaan. Bijvoorbeeld het avondeten verloopt niet prettig. Al een paar avonden ben je aan het mopperen en je baalt er van want dit is niet de sfeer die je wilt tijdens het eten. Het naar bed gaan is een strijd, opruimen is een probleem of er is veel ruzie onderling. We kennen het allemaal!

Hoe kan je hierover met je kind in gesprek gaan?

Bespreek deze dingen niet op het moment dat het zich voor doet. Je kan beter op een ander rustig moment in gesprek gaan. Bespreek eens eerlijk hoe jij naar dat moment van de dag kijkt en wat je daarin jammer vindt. Probeer, zonder het kind af te wijzen, te vertellen welk gedrag je niet leuk vindt. Wees duidelijk dat je bepaald gedrag niet meer accepteert. Vertel ook dat je nadenkt over hoe het anders zou kunnen en dat je benieuwd bent hoe hij/zij er naar kijkt. Daag je kind uit mee te denken en met oplossingen te komen.

Luister goed naar wat je kind zegt zonder meteen met een reactie te komen. Zoek samen naar een positieve passende oplossing binnen de grenzen die jij aangeeft. Als het kind als oplossing heeft om voor de tv te eten hoef je hiermee niet akkoord te gaan als jou dat geen goed idee lijkt. Spreek vervolgens af de gekozen oplossing uit te gaan proberen de komende tijd. Hiermee heb je je kind medeverantwoordelijk gemaakt en uitgedaagd in zijn deskundigheid en positieve invloed. Bedank je kind voor het feit dat het mee wilde denken en zijn mening wilde geven.

Wanneer dit de eerst komende keer goed gaat dan is het heel belangrijk te benoemen hoe fijn je dat vindt. De situatie van mopperen is verandert naar een gezellig moment waarin je complimenten kan geven.