Emoties, hoe moeten we daarop reageren?

/in /door

Emoties 

Ik weet niet hoe het jullie is vergaan maar ik was best verbaasd dat de kinderopvang en basisscholen ook weer dichtgaan. Dat had ik niet zien aankomen. Het voortgezet onderwijs had ik wel verwacht ook omdat ik al twee kinderen thuis heb vanwege de sluiting van hun middelbare school. Op het voortgezet onderwijs hier in de buurt liepen de besmettingen van leerkrachten en leerlingen op waardoor er al besloten was online les te geven.

De sluiting van kinderopvang en basisonderwijs is wel heel ingrijpend voor ouders. Behalve dat je de hele dag de kinderen om je heen hebt en geen moment hebt om op adem te komen moeten veel ouders het combineren met thuiswerken. Tijdens de eerste lockdown heb ik al geschreven over het thuis hebben van de kinderen en over de combinatie met werken.

Los van Corona krijg ik in mijn praktijk veel vragen van ouders over hoe ze moeten reageren op de (soms heftige) emoties van hun kind. Nu in deze tijd is dat misschien ook wel weer een veel voorkomende vraag?

Ik merkte thuis vooral de emotie, boosheid en onbegrip, over het sluiten van de scholen bij de kinderen die wij in huis hebben. (Wij bieden binnen ons gezin crisisopvang.) Hoewel er ook verschil in reactie was. Een van de kinderen was heel blij. Heerlijk! Maar een van de anderen was er zo verschrikkelijk boos om.

Hoe is dat bij jullie kinderen? Vinden ze het heerlijk niet naar school te hoeven? Of vinden ze het lastig om hun vaste ritme en structuur, het naar school gaan en vriendjes los te moeten laten?

In de vorige periode van thuisonderwijs hoorde ik van ouders dat hun kinderen vaak boos waren, op het schoolwerk, de situatie, op ouders en op veel meer dingen. Ook nu zou dat aan de hand kunnen zijn. De onverwachtse verandering, onbegrip, onzekerheid en het verliezen van hun normale leven roept emoties op, bij ons als ouders, maar ook bij kinderen.

Hoe ga je nu om met die boosheid en het verdriet van je kind? Misschien is er ook wel paniek of angst over hoe nu verder moet. Over het algemeen kunnen kinderen hun emoties moeilijk duiden en reguleren. Naar mate een kind ouder wordt lukt hen dat steeds beter. Het is een belangrijke vaardigheid en een proces om dat te leren. Wij hebben daar als ouder een belangrijke taak in om zelf te laten zien hoe we met emoties omgaan maar ook om ons kind te helpen dat te doen.

Kinderen kunnen zichzelf moeilijk kalmeren. Daarom hebben ze ouders nodig die niet mee gaan in de emoties maar kalm blijven. Kinderen weten het op zo’n moment even niet en als je als vader of moeder het ook niet weet dan brengt dat extra onzekerheid met zich mee. Het is voor kinderen fijn als hun ouders kalm blijven en uitstralen dat ze het weten, ze kunnen helpen en uit te stralen dat het goed komt.

Emoties geven informatie dat er iets aan de hand is, dat we iets oneerlijk, spannend of niet leuk vinden. Dat is belangrijke informatie en het is goed om dat te doorvoelen en te kijken welke actie er nodig is. Kinderen mogen gaan leren hun emoties te herkennen, te benoemen en weer te laten zakken (reguleren). Als je dat leert dan hoef je ook niet bang te zijn voor de emoties en heb je er de rest van je leven wat aan.

Op het moment dat kinderen heel boos, angstig of verdrietig zijn worden ze overspoelt door die emoties. Ze weten zich er vaak geen raad mee en kunnen de emoties moeilijk stoppen.

Je kan je kind helpen om te benoemen welke emotie je ziet of denkt dat het kind voelt. Dit noem ik ‘ondertitelen’. “Je bent echt heel boos, he?” Vaak krijg je dan een hartstochtelijk: “Jaa!” te horen. Heerlijk want het kind voelt zich begrepen. Na even toegestaan te hebben dat het kind boos gedrag heeft is het belangrijk dit te begrenzen door te zeggen dat we nu stoppen met boos te doen en vraag je je kind te vertellen over de emotie; woorden te geven aan wat het voelt. Waar ben je boos over? Wat vind je vervelend? Wat vind je er spannend aan?

We zijn vaak geneigd om daarna oplossingen te bieden, het tegen te spreken of te proberen het ‘om te denken’ maar dan gaan we te snel. Dat is niet wat ze in eerste instantie nodig hebben. Het is belangrijk om aan te sluiten door dingen te zeggen als: dat is ook vervelend en dat kan ik me voorstellen.

Je zult zien en ervaren dat de boosheid al zakt. Vaak is dit al even genoeg. Als het niet genoeg lijkt dan zou je daarna kunnen vragen of ze zelf ideeën hebben er mee om te gaan of een oplossing kunnen verzinnen. Je zult versteld staan hoe wijs ze zijn. Je kunt aangeven dat je hen zal proberen te helpen en te ondersteunen waar je kan en ondanks de beperkingen die er zijn dat jullie het beste ervan zullen maken. Vaak zie je na dit gesprek opluchting bij je kind en kan het weer verder.
Er zijn ook kinderen die in de emotie blijven hangen en zich er niet overheen kunnen zetten. Als je een kind hebt die blijft hangen in de boosheid of verdriet en bovenstaande werkt onvoldoende dan is het goed om de emotie te begrenzen. Door te zeggen: nu is het klaar, we hebben het erover gehad, nu gaan we iets kiezen wat je gaat doen. Door af te leiden en in actie te komen zie je vaak ook dat de emotie zakt.

 

Kijk ook eens bij de gratis materialen die je kan downloaden, misschien heb je er thuis iets aan?

 

Thuiswerken, hoe dan?

/2 Reacties/in /door

De eerste ’thuis-week’ zit er alweer bijna op? Wat is het wennen he? Iedereen doet wat hij of zij kan en maakt er het beste van. Scholen hebben de kinderen van schoolwerk kunnen voorzien en zo is er in de meeste gezinnen al een start gemaakt.
De afgelopen dagen heb ik veel ouders gesproken en reacties ontvangen op het artikel ‘De kinderen thuis, hoe doen we dat?‘
Knap hoe alle ouders een nieuw ritme proberen te vinden. En ter geruststelling; in veel gezinnen is dit een zoektocht.
Op zich is het al een uitdaging als de kinderen ineens niet naar school kunnen en je ook geen uitjes kunt plannen. Een nog grotere en bijna onmogelijke uitdaging is het als je zelf ook nog moet werken want de telefoon gaat, je moet je mail beantwoorden, stukken schrijven en ga zo maar door terwijl de kinderen ook om je heen zijn. Maar ook alles wat er in huis moet gebeuren, zoals het huishouden, gaat gewoon door.

Hoe dan?
Eerlijk gezegd; ik heb geen idee! Ik denk echt dat het een heel moeilijke combinatie is. Maar ja, het is nu eenmaal zo en het blijft waarschijnlijk voorlopig ook nog wel zo. Dus ga ik toch proberen een aantal aandachtspunten te beschrijven in de hoop dat je er iets aan hebt…

  1. Gezamenlijke verantwoordelijkheid
    Betrek je kinderen in de uitdagingen die je hebt en vraag ze mee te denken. Jullie moeten schoolwerk doen, ik moet werken en hoe gaan we ervoor zorgen dat het ons lukt? Kinderen willen graag meedenken en helpen en soms hebben ze ook verrassend goede ideeën. Zelfs peuters snappen al heel veel en ook met hen kan je dit bespreken. Leg dit eventueel met elkaar vast in een dagplanning. (zie voor voorbeelden Materialen)
  2. Afspraak is afspraak
    Wees duidelijk naar je kind in wat je verwacht.  Als je een telefoontje moet doen of je moet concentreren op wat je typt, zeg dan duidelijk dat je dat gaat doen en niet gestoord wil worden. We verwachten vaak dat ons kind het vanuit zichzelf wel ziet of snapt. Maar vaak hebben ze dat helemaal niet door en hebben ze geen idee. Maak afspraken over wanneer ze je niet mogen storen en wanneer je aandacht voor ze hebt.  Afspraak is afspraak. Dat werkt twee kanten op. Als je afspreekt dat ze jou niet mogen storen, hou ze daar dan aan. Maar andersom, als je hebt afgesproken iets samen met ze te doen, doe dat dan ook met je volle aandacht.
  3. Stel prioriteiten
    Dat de werkzaamheden niet meer door kunnen gaan zoals we gewend waren daar zijn we natuurlijk al lang achter. En ook prioriteiten stellen is altijd al belangrijk geweest maar nog nooit zo belangrijk als nu. In deze periode kan je niet alles doen, dus doe vooral wat echt belangrijk is en wat echt moet. Werkende ouder zijn zorgde altijd al wel voor uitdagingen maar nu is de combinatie helemaal een puzzel. Dus kies wat kan en haalbaar is.
  4. Met aandacht
    De kans is aanwezig, en ik spreek uit ervaring, dat  je alles een beetje door elkaar doet. Dit zorgt ervoor dat je niets echt met aandacht en focus doet. Behalve dat het frustrerend en onbevredigend is, is het ook enorm vermoeiend. Het geeft geen voldaan gevoel en zorgt eerder voor een opgejaagd en gestrest gevoel. Door ervoor te kiezen dat wat je doet goed te doen, met aandacht en focus, zal dat een beter en meer voldaan gevoel geven omdat je iets met aandacht hebt afgemaakt. Dat geldt voor je werk maar ook voor de tijd en aandacht voor je kinderen. Zorg dat je dan echt en emotioneel beschikbaar bent voor ze. En vergeet niet daar van te genieten want die momentjes kunnen zo leuk zijn.
    Als alleenstaande ouder is het nog lastiger in deze situatie omdat je niemand hebt om mee af te wisselen. Mocht je wel een partner hebben, die ook aan het werk moet, verdeel de dag dan in stukjes en spreek af wie wanneer beschikbaar is voor de kinderen. Op deze manier kan degene die werkt zich volledig op z’n werk richten en de andere ouder er voor de kinderen zijn. Je kan ervoor kiezen om de dag te verdelen in twee delen maar je kan ook per een of twee uur met elkaar wisselen. Best lekker voor de afwisseling en ontspanning (of dat nu je werk is of je kind 😉 )
  5. Uitgestelde behoefte en zichzelf vermaken
    Er zijn veel ouders die aangeven dat hun kind niet zelf kan spelen of zich niet lang kan vermaken. Ze geven aan het moeilijk te vinden dit van hun kind te vragen of vinden het misschien zelfs wel zielig. Dit zorgt er voor dat kinderen constant vermaakt moeten worden en ouders constant beschikbaar moeten zijn voor hun kind. Dat is erg vermoeiend maar ook niet goed voor je kind. Het is belangrijk dat kinderen leren zelf te spelen. Dat is een manier om zich te kunnen ontwikkelen, ze doen  zelfvertrouwen op, ze leren creatief te zijn en hun problemen op te lossen. Zo kunnen ze basisvertrouwen ontwikkelen in zichzelf en in jou als ouder. Een kind leert dan: mijn ouders zijn er als ik ze echt nodig heb, bij bijvoorbeeld pijn of verdriet, maar ik kan ook al veel zelf. Daarnaast is het heel helpend als kinderen al van jongs af aan leren omgaan met uitgestelde behoefte en frustratie. Kinderen die dat nooit geleerd hebben, krijgen het heel lastig als ze volwassen zijn. Deze thema’s horen bij het leven. Leren dat niet alles altijd meteen gebeurt, dat je op je beurt moet wachten en het oefenen in geduld zijn hele waardevolle onderdelen om te leren. Elke leeftijd vraagt daarin wat anders. Een baby en dreumes mag leren zich bijvoorbeeld in de box te vermaken en hoeft niet bij elke kik opgepakt te worden, met een peuter kan je al afspraakjes maken en dat wordt gemakkelijker naarmate het kind ouder wordt. Dit gaat niet vanzelf als je dit nog nooit van je kind gevraagd hebt. Dit zul je moeten oefenen en trainen. Door duidelijk aan te geven wat de afspraak is maar mogelijk ook in tijd, steeds iets langer. Dat geldt voor de baby of dreumes in de box als voor de oudere kinderen.
  6. Zorg goed voor jezelf
    Blijf goed voor jezelf zorgen. Er is minder tijd en er zijn minder mogelijkheden maar probeer het toch in te bouwen in je dag dat  je even iets ontspannends kan doen en even aan je zelf toe komt. We weten niet hoelang we dit moeten volhouden dus belangrijk om daar meteen aandacht voor te hebben. Ook dat is misschien te trainen bij jezelf 😉
    Zoek steun bij andere ouders, bel en app elkaar. Het kan zo heerlijk zijn herkenning te vinden maar ook met elkaar mee te denken en tips uit te wisselen. We zitten allemaal in dezelfde situatie dus dat verbindt ons, weliswaar op afstand.

Veel aandacht en een goede balans gewenst in alles wat je moet doen!

 

Ik zal regelmatig nieuwe informatie plaatsen. Bij Nieuw!! kan je telkens zien wat er is toegevoegd. Ik hoop dat je er gebruik van maakt als je er iets aan denkt te hebben.

Kijk ook eens bij de gratis materialen die je kan downloaden, misschien heb je er thuis iets aan?

 

De kinderen thuis, hoe doen we dat?

/6 Reacties/in /door

In deze vervelende tijd gaan onze gedachten uit naar iedereen die ernstig ziek is of die in zijn netwerk iemand kent die ziek is. Het is goed dat dit nare virus en de verspreiding zoveel mogelijk wordt ingeperkt. De keuze om zoveel mogelijk te sluiten is begrijpelijk en nodig. Maar het brengt ook andere zorgen met zich mee, bijvoorbeeld hoe gaan gezinnen dit de komende weken doen met hun kinderen thuis.
Er zijn kinderen die zichzelf de hele dag kunnen vermaken. Kinderen die je bijna moet losrukken uit hun spel omdat ze nu toch echt even wat moeten drinken en eten. Maar niet alle kinderen hebben dat. Nu de komende tijd alle kinderen thuis zijn zal het voor sommige ouders echt een uitdaging worden. Hoe kom je de dag zo goed mogelijk door? De wegvallende structuur en ritmes zijn niet voor alle kinderen fijn.
Hoe komen we deze weken een beetje gezellig en goed door en wat kan je daar zelf als ouder aan doen?

  1. Accepteer dat de eerste dagen voor iedereen wennen is.
    Iedereen moet zijn draai vinden in deze nieuwe situatie. Geef je kinderen de ruimte eraan te wennen maar geef vooral ook jezelf de ruimte en tijd om te wennen in deze nieuwe situatie en te bedenken hoe je dit thuis wil gaan organiseren. Hopelijk worden we allemaal elke de dag er iets handiger in. En als de kinderen zich vervelen? Dat hoort er soms bij en vanuit verveling ontstaan soms de leukste ideeën.
  2. Betrek je kind in de plannen om de dagstructuur te bedenken.
    Hoe willen jullie dit de komende tijd gaan doen als gezin? Welke ideeën zijn er en welke afspraken zijn er dan belangrijk? Wat zou je kind leuk vinden en hoe gaan jullie dit vorm geven. Stimuleer initiatieven en daag ze uit met ideeën te komen. Zo wordt de thuisblijfperiode een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Moet je ook nog thuis werken dan is dat bijna onmogelijke opdracht. Maar door de kinderen te betrekken in het plan van de dag, ze uit te leggen dat je dingen voor je werk moet doen, wat je dan van ze verwacht en wat je daarna samen gaat doen kom je misschien een heel eind. Maar ja, het zal een uitdaging worden. Vind ik ook.
  3. Houd de slaapbehoefte van je kind in de gaten.
    Sommige kinderen kunnen goed tegen weinig slaap anderen worden heel vervelend van slaaptekort. Als het schoolritme wegvalt zijn we vaak ook makkelijker en minder streng op de bedtijden. Toch is het voor sommige kinderen erg belangrijk op tijd naar bed te gaan om overdag gezellig te kunnen functioneren.
  4. Zorg voor structuur.
    Dit kan je doen door een planning te maken en af te spreken hoe de dag wordt ingedeeld, wanneer, wat en hoe lang. De meeste scholen is het al gelukt om een vorm van thuisonderwijs in te zetten. Dit kan je in de planning meenemen. Op internet zijn ook allerlei werkbladen en werkboekjes te vinden die je uit kan printen. Zorg voor vaste momenten van ontbijt, tussendoortjes, lunch en avondeten. Dit zorgt voor structuur en dat is voor iedereen prettig. Gebruik eventueel de picto’s om de planning ook visueel inzichtelijk te maken of de dagritmekaarten. De Time-4-you-klok kan helpen om de afspraken in de tijd inzichtelijk te maken. Voorspelbaarheid en duidelijkheid zorgen voor veiligheid.
  5. Laat kinderen zelf spelen.
    Kinderen moeten ook zonder hulp of vermaak van een volwassenen kunnen spelen. Van elk kind mag je verwachten dat het periodes zelf speelt. Als je kind dit moeilijk vindt kun je de tijd langzaam opbouwen. Afhankelijk van de leeftijd kun je daar afspraken over maken dat ze zelf spelen zonder jou te storen. Voor een jong kind is dat bijvoorbeeld een half uur en voor een ouder kind een uur. Vaak werkt het goed hier een beloning tegenover te stellen. Bijvoorbeeld door na een half uur of een uur, als je kind goed gespeeld heeft, samen een activiteit te doen zoals een spelletje, voorlezen, koekjes bakken of iets anders leuks om samen te doen. Het gebruik van de Time4you-klok kan hier een handig hulpmiddel bij zijn om de tijd inzichtelijk te maken.
  6. Schermtijd.
    Het is fijn om op dit soort thuis-dagen wat makkelijker te zijn en je kind wat langer filmpjes te laten kijken of op een tablet te laten. Toch is het goed om hier afspraken over te maken en dit niet elke dag onbeperkt toe te staan. Goed om te voorkomen dat het schermgebruik een nieuw patroon of verslaving wordt wat over een tijdje weer moet worden teruggedraaid. De creativiteit om zelf tot spelen te komen wordt ook niet geprikkeld. Een filmpje kijken ’s middags kan dan een beloning zijn van goed spelen of werken in de ochtend.
  7. Doe dingen samen
    Een kind geniet enorm van dingen samen te doen met jou. Op dit moment lukt het niet om uitstapjes te maken omdat alles gesloten is. Dat vraagt iets van onze creativiteit om thuis dingen te doen. Samen bedenken wat je gaat eten en dit samen klaar maken, spelletjes doen, moeilijke puzzels leggen, knutselen, samen kleuren en voorlezen (bijvoorbeeld uit een leuk of spannend boek en elke dag een stukje verder). En lang leve internet want daar zijn zoveel leuke voorbeelden en ideeën waardoor je niet alles zelf hoeft te bedenken.
  8. Geniet van elkaar
    In de periode maak je meer tijd met elkaar door en ben je op elkaar aangewezen. Dat maakt het ook een unieke tijd. Hierdoor ga je soms anders naar je kind kijken. Neem de tijd en verdiep je in wat je kind leuk vindt, welke muziek vindt je kind leuk en luister er samen naar. Waar gaat het boek over? Welk computerspel of spel op de tablet vindt hij of zij helemaal te gek. Ook al interesseert het je misschien niet zo veel, probeer toch het geduld en de interesse op te brengen. Ze zullen het geweldig vinden om dit met jou te delen. Het verstevigt de band en je leert je kind beter kennen.
  9. Steun elkaar als ouders
    Het is niet de bedoeling dat we elkaar opzoeken maar het is wel goed om contact te houden met andere ouders via WhatsApp of telefoon. Steun elkaar, leef met elkaar mee in wat lastig is maar ook wat leuk is aan deze periode en deel je tips en ideeën met elkaar. We doen allemaal maar wat… Maar in alles wat we doen kunnen we elkaar wel op ideeën brengen, sparren en bij elkaar even ons verhaal kwijt kunnen als het lastig is. Blijf dus op afstand wel contact met elkaar houden.
  10. Zorg goed voor jezelf!!
    In deze dagen moet je veel beschikbaar zijn voor je kinderen, misschien moet je ook nog thuis dingen doen voor je werk. Op de momenten dat je kind even zelf speelt (zonder jou te storen) of even achter een schermpje zit dan kan jij even werken, een boek lezen of iets voor jezelf doen. Als je als ouders samen thuis bent overleg dan of je elkaar wat af kan wisselen. Nu het sociale leven, sporten en andere verplichtingen niet doorgaan blijft er bijvoorbeeld ’s avonds tijd over om lekker in bad te gaan, uitgebreid te douchen, te lezen of een andere hobby te doen. Kinderen uitdagen en stimuleren zich zonder jou als ouder te vermaken voor een bepaalde periode en prioriteiten stellen in je werk zal allemaal meewerken. Door ruimte voor jezelf te creëren zal je meer energie hebben, lekkerder in je vel zitten en een leukere ouder zijn.

Ik wens jullie een goede tijd toe!

Ik zal regelmatig nieuwe informatie plaatsen. Bij Nieuw!! kan je telkens zien wat er is toegevoegd. Ik hoop dat je er gebruik van maakt als je er iets aan denkt te hebben.

Kijk ook eens bij de gratis materialen die je kan downloaden, misschien heb je er thuis iets aan?

PS. In deze bijzondere tijd wil ik mijn kennis op afstand (kosteloos) beschikbaar stellen voor ouders met vragen, nu de kinderen thuis zijn. Dus heb je vragen, loop je ergens tegen aan, wil je sparren dan kan dat door een mail te sturen naar info@evatalitha.nl of een bericht te sturen naar 06-55054373. Ik denk graag met je mee!

 

Pictokaarten om met meer rust de dag door te komen!

/2 Reacties/in /door

Zou jij ook graag willen dat de dag wat rustiger en gemakkelijker verloopt? Dat de structuur er beter in zit en iedereen weet wat er van hem of haar verwacht wordt. Dat het wat vaker iets meer op ‘rolletjes’ loopt?

De dag visueel inzichtelijk maken
Er zijn kinderen die precies weten wat ze ’s ochtends moeten doen om op tijd klaar te staan voor school. Kinderen die zich goed kunnen vermaken en niet regelmatig vragen wat ze moeten doen of onrustig worden van veranderingen of onverwachtse dingen.
Maar lang niet alle kinderen kunnen dat.
Er zijn veel kinderen die het juist fijn en handig vinden om te weten hoe de dag verloopt. Dit geeft namelijk overzicht, duidelijkheid en veiligheid. Vaak heb je als ouder wel een idee hoe laat jullie klaar moeten staan, hoe je wil dat het gaat, hoe de dag zal zijn maar kinderen hebben hier meestal geen idee van. Pictogrammen of plaatjes (picto’s) kunnen dit visueel inzichtelijk maken. Er wordt vaak gedacht dat picto’s alleen goed zijn voor kinderen met autisme maar ik heb gemerkt dat dit in veel gezinnen een handig hulpmiddel is ook als er geen sprake is van autisme. Door picto’s te gebruiken geef je alvast een kijkje hoe de dag gaat verlopen.

Vaste en elke-dag-terugkomende structuur:
Voor sommige kinderen is het prettig als de volgorde van het ochtendritueel inzichtelijk wordt gemaakt, dit kan rust geven.  Je kan bijvoorbeeld de plaatjes opplakken van wakker worden, naar de wc en aankleden. Voor in de woonkamer of keuken kan je de plaatjes gebruiken: ontbijt, tanden poetsen, haren kammen, tas inpakken, schoenen en jas aan. Mocht er nog tijd over zijn dan kan je kind nog even spelen of op een schermpje.
Kijk voor meer voorbeelden bij vaste ochtend-ritme-kaarten.

Bevordert autonomie en zelfvertrouwen
Door de plaatjes wordt het kind bewust van de stapjes en taakjes. Je kind krijgt hierdoor meer grip op wat moet gebeuren en zal zich autonomer voelen. Ze zijn immers niet langer  afhankelijk van de opdrachten die jij als ouder moet geven. Zoals ‘Ga je tanden poetsen’, ‘heb je al geplast’ enz enz.
Nu hoef je alleen maar af en toe te wijzen naar de picto’s zodat je kind zelf weer verder kan. Dit maakt dat het duidelijker is, je minder hoeft te mopperen of aan te sporen en de ochtenden rustiger verlopen. Ouders hebben de ervaring dat er daardoor minder haast is en er soms zelfs tijd over blijft. Naast het vergroten van de autonomie zal ook het zelfvertrouwen groeien.

Hoe gaat de dag eruit zien?
Naast de vaste structuren die er zijn binnen je gezin zijn er ook veel onderdelen die per dag kunnen verschillen.
Kinderen kunnen daar vragen over hebben. Is het een lange of korte dag, heb ik sport of muziekles, moet ik naar de BSO, mag ik een speelafspraak, ect.
Een witheboard met pictokaarten kan je elke dag kan wijzigen. Dit zal veel vragen wegnemen en visueel inzicht en duidelijkheid bieden. Je kan dit in de ochtend, bijvoorbeeld tijdens het ontbijt, samen met je kind ‘opplakken’ of laten zien en bespreken. Andere kinderen vinden het fijn aan het eind van de dag te evalueren en de nieuwe dag van morgen alvast neer te zetten. Dat is even zoeken wat het prettigste werkt in jullie gezin.

De pictokaarten zijn ook heel goed in combinatie met de Time4you-klok te gebruiken. Dan geef je naast de visuele taak ook nog aan welke kleur tijd erbij hoort.

In de praktijk brengen
Mocht je denken dat dit helpend kan zijn binnen jullie gezin dan wil ik je graag ondersteunen dit ook uit te kunnen voeren. Ik heb pictokaarten ontworpen voor een groot aantal momenten van de dag. Je mag deze gratis downloaden. (Pictokaarten downloaden) Je kan ze vervolgens lamineren, uitknippen en voorzien van een magneetstrip. Zo kun je ze gebruiken op een magneet of witheboard. Het is handig dit bord te voorzien van een indeling door lijnen te trekken met een permanente stift of door een gekleurde tape.

Ik wens je meer rust in de dag toe en veel plezier met de Pictokaarten!

Time4you

/2 Reacties/in /door

‘Kom op, aankleden!’ ‘Eet eens door!’ ‘Ga je nu al weer wat anders spelen?’

Herkenbare zinnen? In de meeste gezinnen wel. Vaak heb je zelf de tijd en het ritme goed in je hoofd maar hebben de kinderen geen idee behalve dat ze op moeten schieten. Zeker als de kinderen nog geen klok kunnen kijken kan het lastig zijn om afspraken te maken hoe lang iets duurt. Kinderen kunnen de tijd nog niet goed overzien. Het kan dan helpend zijn dit inzichtelijk te maken. Je zou een wekkertje of timer kunnen zetten. Het nadeel daarvan is dat de kinderen niet kunnen zien wanneer deze afgaat, vaak worden ze alsnog overvallen door het belletje of piepje.

Door de Time4you-klok te gebruiken kunnen kinderen zien hoeveel tijd ze nog hebben of hoe lang het duurt. Ze zien dan de tijd vorderen en dat ze bijvoorbeeld op de helft zitten.

De klok kan je inzetten als hulpmiddel. Bij het ochtendritueel geeft de klok inzicht in hoelang je kind over aankleden mag doen en wanneer je klaar moet zijn. Of hoelang het ontbijt mag en kan duren.
Kinderen die moeite hebben met zichzelf vermaken of vluchtig zijn in hun spel kan je ook aanleren een bepaalde tijd hetzelfde te doen. Door de klok bijv op de roze kleur te zetten leert het kind een half uur iets te doen. Je kan dit ook opbouwen als een half uur te lang is. Dan begin je met een kwartiertje en bouw je dit op. Lukt dit een paar keer goed dan ga je over op 20 minuten (blauwe en groene tijd) en daarna naar de 30 minuten.
Ze moeten hier even aan wennen maar al snel zal je merken dat het kinderen rust en duidelijkheid geeft. Ze komen in hun spel en spelen soms nog langer dan afgesproken.

De combinatie met een beloningssysteem, zoals bijvoorbeeld de ‘ik kan het!’ kaart zal helemaal stimulerend werken. Als het lukt om binnen de tijd je aan te kleden dan mag je een duim kleuren. (klik hier voor de ‘ik kan het’ kaart)

De Time4you- klok kan je ook gebruiken om schermminuten inzichtelijk te maken of aan te geven hoe lang het nog duurt tot ze naar bed moeten, de visite komt of wanneer jullie weg gaan.

Inzicht in de tijd geeft rust, veiligheid en overzichtelijkheid. Je hoeft minder te mopperen en kinderen voelen zich vaak competenter, autonomer en trots als het hen lukt een taakje binnen de tijd te doen.

De klok levert dus ook tijd op, Time4you!

Je kan de achtergrond van de klok downloaden zodat je deze klok zelf kan maken thuis.

Pesten, hoe help je je kind?

/in , /door

Om aandacht te vragen voor het voorkomen en bestrijden van pesten op scholen, wordt in het begin van het schooljaar een ‘Week tegen pesten’ gehouden. Dit jaar is het van 19 tot 23 september. Het is mooi dat er aandacht aan wordt besteed op scholen. Ook thuis wordt dit onderwerp misschien wel besproken, of juist niet terwijl je dat wel graag zou willen. Sommige kinderen zijn heel open naar hun ouders en willen wel over dit onderwerp praten. Maar er zijn ook kinderen die er juist niet over (willen) praten. Ook dat is voor veel ouders herkenbaar en heel lastig.

Vaak wordt er gesproken over drie groepen: het gepeste kind (doelwit), de pester en de meelopers (kijkers). Elk kind kan, binnen de groep waar hij of zij zich bevindt, invloed hebben op de mate van pesten.

Ik ga er van uit dat de pester zelf ook niet gelukkig is met het feit dat hij/zij pest. Dit gedrag is ontstaan en het is moeilijk uit die rol te komen. Als je kind andere kinderen pest probeer er dan achter te komen waarom hij/zij dat doet? Heeft het te maken met erbij willen horen, bang zelf gepest te worden, of uit onzekerheid. Wanneer je daar achter bent kun je er iets aan gaan doen. Belangrijk is het om je kind niet af te keuren, je mag wel het gedrag afkeuren. Vertel je kind duidelijk dat pesten niet kan en mag en dat het moet stoppen. Laat je kind weten dat het anders kan en dat jullie daar naar gaan zoeken. Praat over het verschil tussen pesten en plagen. Ook over de invloed die het kan hebben op de ander. Door open en eerlijk te spreken en het kind gedragsalternatieven aan te bieden kan er verandering plaatsvinden. Het belonen van gewenst gedrag is erg belangrijk en een goede samenwerking met school onvermijdelijk.

Het gepeste kind kan door middel van houding en weerbaarheid veel meer doen dan het zelf vaak denkt. Luister eerst naar je kind en neem de tijd voor dit onderwerp. Soms gaat een gesprek beter tijdens het uitlaten van de hond of wanneer je kind jou helpt met een klusje. Dan hoef je elkaar niet aan te kijken en gaat het praten soms makkelijker. Geef je kind het gevoel dat het onacceptabel is wat er gebeurt en dat je het heel naar voor hem/haar is. Benadruk dat de schuld niet bij hem of haar ligt. Bedenk samen wat er nodig is om dit te stoppen en bespreek dit ook met school.  De steun van ouders en school is erg belangrijk. Daarnaast mag het kind leren voor zichzelf op te komen.  Oefen thuis met je kind hoe je stevig staat, welke houding zelfverzekerd overkomt, hoe je een duidelijk stemgeluid hebt en hoe je voor jezelf op kan komen. Moedig je kind aan om te proberen het eerst zelf op te lossen. Dit kan je kind doen door duidelijk te zeggen dat hij/zij het niet leuk vindt en dat het moet stoppen. Het heeft geen zin dit heel vaak te zeggen, twee keer duidelijk zeggen is genoeg, gaat het dan nog door dan is het belangrijk dat je kind hulp zoekt bij bijvoorbeeld de leerkracht. Doe het voor en oefen samen. Geef je kind vertrouwen om dit ook in de praktijk te gaan brengen.  Leg ook uit dat niet reageren en aandacht geven aan de pester soms ook voor verbetering kan zorgen. Bespreek in welke situaties dat kan helpen. Praat over de (soms kleine) positieve stapjes die je kind maakt en deel en geniet samen van de successen.

Wanneer je kind niet zelf pest of gepest wordt kan het toch last hebben dat het gebeurd in zijn/haar omgeving of klas. Ook deze kinderen hebben meer invloed dan ze denken. Praat met je kind over het onderwerp en bedenk samen hoe je kind toch invloed kan hebben. Welke relatie heeft je kind tot het gepeste of pestende kind. De ‘kijkers’ hebben veel invloed en wanneer zij dit positief beïnvloeden wordt de sfeer in de klas ook veel beter.

In het schooltv-weekjournaal is een paar jaar terug ook aandacht besteed aan deze drie groepen. De filmpjes kun je op de site vinden. Door samen de filmpjes te kijken raak je misschien makkelijker in gesprek. Ook kan je de juf of meester tippen op deze filmpjes, wie weet hebben ze er in de klas wat aan.

Veel succes! Want ook als ouder heb je meer invloed dan je soms denkt!!

De filmpjes kan je vinden onder Interessant of door HIER te klikken.

 

Grenzen maken kinderen leuker

/in /door

Als je, net als ik, geïnteresseerd bent in opvoeden dan is het leuk om programma’s te bekijken of artikelen te lezen die over opvoeden gaan. Vanaf vorige week heeft het programma Jo Frost: Nanny on Tour zijn intrede gedaan met daarin Nederlandse gezinnen. Dit programma maar ook de aanpak van Jo Frost heeft veel stof doen opwaaien. Als je er op internet naar zoekt kun je allerlei artikelen vinden met voor en tegenstanders. Ook gisteravond was er een aflevering op tv. Het ging over een gezin met drie kinderen, een tienerdochter en twee kleine kinderen. Ik vind het heel knap dat ouders zich zo kwetsbaar durven op te stellen met de problemen die ze hebben. Veel ouders zullen zich in de situaties herkennen. Dit soort programma’s kunnen eraan bijdragen het taboe te doorbreken over alle opvoedvragen die er leven. Wat me vooral opviel in aflevering 2 was dat deze ouders al jaren lang hun stinkende best doen voor hun kinderen. Vader besteedt, naast zijn drukke baan, al zijn vrije tijd om te spelen met zijn kinderen. Hij wil zo graag dat ze het fijn hebben dat hij het zielig vindt om ‘nee’ te zeggen of een grens aan te geven. Moeder geeft haar jongste dochter van 2 jaar heel vaak per dag en zelfs meerdere keren per nacht de borst. Ze cijfert zichzelf daarbij weg. De borstvoeding geeft ze met de overtuiging haar kind het beste te gunnen en laat haar kind drinken wanneer ze wil. Waarbij veel vrouwen geen of kort borstvoeding geven, vind ik het knap van deze moeder het al zo lang vol houdt. Ondanks al deze goede bedoelingen ontstaan er problemen.

Dit komt vaker voor; ouders die bewust kiezen om goede ouders te willen zijn en daardoor hun kinderen alles geven. De grenzen die de kinderen zo hard nodig hebben vinden ze moeilijk om te geven of ze zien het belang hiervan (nog) niet in. Terwijl regels en grenzen naast liefde en complimenten zo nodig zijn. Regels bieden veiligheid en een kind weet waar hij of zij aan toe is. Elk kind zal de grens opzoeken, wanneer deze niet gegeven wordt zal het kind daar onbewust veel energie in stoppen. Op een bepaald moment zoveel dat het bijna niet meer aan spel en ontwikkeling toekomt. Door grenzen aan te geven zal een kind leren en voelen dat niet alles kan wat het graag wil en dat is heel leerzaam. Het is voor een kind goed om van jongs af aan te leren hoe je om kan gaan met frustraties. Dit begint bij de grenzen die ze van hun ouders krijgen zodat ze later in hun leven weten om te gaan met tegenslagen. Frustratietolerantie of omgaan met frustratie kan je kinderen leren door in de opvoeding te laten weten wat wel en niet kan en mag. Dit is dus niet zielig maar daarmee help je je kind. Misschien kan je het wel zielig noemen als een kind zonder grenzen wordt opgevoed.

Nav aflevering Jo Frost: nanny on tour. http://www.rtlxl.nl/#!/gemist/jo-frost-nanny-on-tour-328760

Wil je er meer over lezen? Zie dan ook het blog over ‘Regels en grenzen’.

Neem gerust contact op voor meer informatie.

Passend onderwijs

/in /door

Passend onderwijs? Misschien heb je er al het een en ander over gehoord. Het gaat van start per 1 augustus 2014. De meningen zijn verdeeld. Wat vind jij er van? Denk je dat dit goed is of heb je er twijfels over. Welke kansen zie jij en welke uitdagingen zullen er zijn? Zie jij voordelen of nadelen of misschien allebei? Ik ben benieuwd naar je mening.

Bekijk het filmpje en geef je mening. Ga naar filmpje onder ‘Interessant’

Niet luisteren kost geld

/in /door

Het dilemma negeren of corrigeren kent elke opvoeder. Soms kan het helpen om ongewenst gedrag te negeren en door de vingers te zien. Alleen in sommige situaties kan dat veel geld kosten…

Wegmisbruikers
[KGVID width=”640″ height=”360″]/wp-content/uploads/wegmisbruikersklein.mov[/KGVID]

Positieve benadering

/1 Reactie/in /door

Juist de combinatie van duidelijke regels en positieve benadering werkt heel goed bij kinderen.

In het vorige blog werd beschreven waarom het belangrijk is om kinderen grenzen te geven en hen te leren met frustraties om te gaan.

Na dat stuk over regels en grenzen zal er hier verder in gegaan worden op de meerwaarde van de positieve benadering richting kinderen.

 

Elk kind wil het graag goed doen en zich goed gedragen. Op het moment dat de regels en grenzen duidelijk zijn is het mooi om kinderen hier toe uit te dagen. Hiermee wordt de sfeer gezelliger en positiever. Dit kun je natuurlijk doen door complimenten te geven voor dingen die goed gaan. Indirecte complimenten werken echter nog beter. Door bijvoorbeeld te vragen ‘hoe het gelukt is iets te doen’  geef je een compliment en laat je ze nadenken hoe dat lukte. De bewustwording om positief gedag te laten zien wordt hiermee gestimuleerd.

Als je een kind aanspreekt en vraagt zijn gedrag te veranderen en het kind luistert hier naar door te doen wat je zegt, laat dan weten dat je dat fijn vindt. Door bijvoorbeeld ‘dankjewel’ te zeggen merkt het kind dat het gewaardeerd wordt.

 

Soms ben je aldoor dezelfde dingen aan het zeggen en merk je dat het niet helpt. Probeer creatief te zijn!  Bedenk dat als iets niet helpt, je iets anders moet proberen. Ook hier helpt een indirecte manier. Door andere kinderen een compliment te geven hoe goed en rustig zij op hun stoel zitten gaat het betreffende kind opeens ook heel goed zitten in afwachting tot je er wat van zegt. Al die keren ‘zit eens stil’ hielpen niet terwijl dit heel effectief kan zijn!

Er kan ook sprake zijn van hardnekkig gedrag. Dan kost het ombuigen van gedrag of een gewoonte meer tijd. Wees je bewust dat het tijd vergt en dat je moet trainen om bij de gewenste situatie te komen. Dit voorkomt teleurstellingen en een negatieve spiraal. Bespreek duidelijk met het kind wat de gewenste situatie is en wat daar voor nodig is. Hierbij kan het blog ‘praten met je kind’ misschien helpend zijn. Bedenk dat elk stapje in de goede richting positief is. Verbind een beloningssysteem aan zo’n afspraak, denk hierbij aan stickers plakken, smileys tekenen, knikker in een pot, helpen met koken, spelletje spelen ect.  Kies iets uit wat bij het kind past. Het is wel van cruciaal belang wanneer je voor een beloningssysteem kiest deze consequent te hanteren. Als het kind zijn beloning niet verdiend heeft, geef deze dan ook niet ook al zou je een driftbui willen voorkomen. Vertel rustig en duidelijk dat het jammer is dat het niet gelukt is maar dat er weer een nieuwe kans komt. Help het kind hier op een positieve manier aan herinneren. Deel de beloning met veel plezier uit en doe dit zo snel mogelijk na het gewenste gedrag. Het kind zal je ook helpen herinneren aan de beloning maar wees hier niet slordig in anders verliest het zijn kracht.

Door dit een langere tijd vol te houden zal het gewenste gedrag steeds zichtbaarder worden.

 

Door een duidelijke basis waarin het kind weet welke grenzen er zijn, kan je vervolgens op een plezierige manier bouwen aan positief gedrag en goede sfeer.

Hierdoor zal je minder aan mopperen zijn en veel meer aan het begeleiden, stimuleren en coachen!